Ik ben Murat.
Mijn mama en papa wonen samen. Toch weet ik veel over wat je kan doen als je ouders beslissen apart te wonen.
Het belangrijkste is:
SPREEK EROVER

Het doet deugd te spreken over wat je bezig houdt. Je voelt je minder alleen. Je piekert minder.
Als je beste vriend ook twee huizen heeft is het cool elkaar te vertellen over de leuke en minder leuke kanten.

Soms zijn ouders zo overstuur dat ze niet kunnen luisteren.
Dan merk je dat erover spreken het nog erger maakt.

Spreek dan met de mama of de papa van een vriend. Of met iemand anders die begrijpt dat je last hebt van de scheiding. Is er iemand bij wie je je verdriet kwijt kunt?

Soms vind je niemand.
Als er niemand in je buurt is om te spreken, kan je telefoneren naar iemand van je familie die je graag ziet.
Of naar de 102 van de kindertelefoon (www.kjt.org). Dan kan je spreken zonder dat iemand verder zegt wat je vertelt.

Soms kan je met een rechter spreken.
Als een rechter beslist over de dingen die voor jou veranderen. De meeste ouders beslissen zelf over de dingen die voor hun kind veranderen. Kasper kan je hierover meer
vertellen. Je vindt hem in de
leeshoek.

Het doet ook deugd te schrijven over wat je bezighoudt.
Op losse blaadjes of in een dagboek. Achteraf pieker je minder. Gedichten of tekeningen maken kan ook helpen. Laat soms zien wat je geschreven of gemaakt hebt.

Op sommige momenten wil je niet dat iemand er met jou over spreekt, geen volwassene en geen kind. Dan wil je ongestoord huilen zonder dat iemand je vraagt waarom.
Je kan er nadien over spreken.

Klik op de personen met wie je zou willen spreken over de scheiding.

Vertel je mama en je papa wat je bezighoudt. Als je spreekt dan tel je mee. Als je vragen stelt dan weet je waarom dingen veranderen.

Zeg dat je verdrietig bent of kwaad. En waar dat mee te maken heeft.
Je kan zeggen:

Als je dingen wil weten, vraag het.
Maak een eigen vragenlijst. Ga eens kijken naar mijn vragenlijst.

Als ouders apart gaan wonen zijn ze meestal heel druk bezig. Ze moeten een hoop dingen regelen.
Het lijkt soms alsof ze voor jou geen tijd hebben. Kijk naar je ouders. Wanneer zijn ze rustig? Wanneer hebben ze wat tijd? In de auto is dikwijls een goede plek om een gesprek te beginnen. Niet als je gehaast onderweg bent naar school.

Je mama of papa zal soms goed luisteren en goed doorhebben wat je zegt. Soms niet. Als je merkt dat ze niet luisteren zeg: ‘Mama, je luistert niet. Ik wil iets zeggen.’ Als je mama of papa aarzelt of geen tijd heeft, probeer de volgende dag nog eens.

Soms durf je niet zeggen dat je droevig bent omdat je mama en papa opgelucht zijn omdat zij niet meer samenwonen.
Zeg het toch maar. En kijk wat ze er mee doen.

Het kan lastig zijn om in twee huizen te wonen. Het gaat over twee aparte huizen.
Zouden je ouders dat snappen? Zeg:

Ook grote mensen maken ruzie. Soms maken ouders elkaar zwart en zet de ene ouder jou op tegen de andere ouder.
Wat kun je dan doen, als kind?

Je wil niet kiezen voor je mama of je papa. Zeg:

Misschien vind je het niet gemakkelijk om je ouders te zeggen dat ze hun problemen zelf moeten oplossen. Je kan zeggen:

Je kan ook zeggen dat je niet wil dat mama je vraagt iets geheim te houden voor je papa. Zeg:

Heb je een broer of zus? Vraag dan: ‘Vind jij die scheiding ook zo erg?’ Heeft iemand er meer of minder last van? Wat doet je broer of zus om zich te troosten?

Wonen de ouders van je beste vriend samen? Je moet niet verlegen zijn. Vertel hem wat er met jou en je gezin gebeurt. Er verandert veel, ook voor jou en je vriend. Je kan zeggen:

Of zeg:

Als je spreekt over de scheiding dan zal je vriend of vriendin begrijpen waarom je soms moeilijk doet of viesgezind bent.

Ik heb een lievelingstante met wie ik over alles kan spreken.
Zelfs als ik heel boos ben blijft ze luisteren. Ze heeft mij nog nooit uitgelachen.
Is er iemand van jouw familie die je vertrouwt? Je oma of je opa of een nonkel? Of de mama of papa van een vriend?

Je kan proberen met

Vraag aan je mama en papa of zij aan
je juf kunnen zeggen dat ze gaan scheiden.

Je kan zelf zeggen:
Zeg dat je ouders apart gaan wonen.
Dat je niet goed slaapt, dat je moe bent.

Vraag je juf aan de andere kinderen te zeggen dat je mama en papa gaan scheiden. Als je dat liever niet hebt, zeg dan aan je juf:

Je juf kan je brengen naar een begeleider van het CLB.
Dat is het Centrum voor Leerlingen Begeleiding. Het werk van de begeleider is om goed te luisteren naar kinderen. Je kan een briefje schrijven dat je aan je juf geeft:

Je kan het ook zelf aan je ouders vragen.